Wspólnota powołaniowa „Barka”

Wspólnota Barka powołania jest, aby towarzyszyła powołanym od jak najwcześniejszego etapu do końca, poza próg śmierci. Towarzyszenie to przybiera kształt świadectwa i modlitwy. Trzeba mówić i świadczyć o prawdzie powołania zakonnego i kapłańskiego (…). Ukazywać rzeczywiste piękno powołania, ale i zagrożenia faktycznie istniejące. Nie pozwalać sobie i innym na wulgaryzowanie służyć Bogu i ludziom. Mówić językiem prawdy, piękna i dobra – językiem radosnej wierności własnemu powołaniu. Osobiste dążenie do świętości jest pierwszym powołaniem nas wszystkich i objawieniem pięknej ikony Chrystusowego Oblicza. Troska o dobroć i prawość swoją oraz innych będzie zachęcającym i przekonującym argumentem do stawania się na wzór Mistrza, zdolnym do miłości, po ofiarę z własnego życia. Barka wezwana jest do posługi Chrystusowi i Kościołowi poprzez osobiste kontakty. Cała działalność Kościoła ma stawać się dziełem powołaniowym, podobnie Zycie każdego chrześcijanina ma prowadzić do odkrywania Jezusa i chętnego włączania się w misję ewangelizacyjną współczesnego świata. „Żniwo wielkie, ale robotników (nadal i niepokojąco) mało” – dlatego nikt z nas nie może czuć się zwolniony z budzenia nowych powołań i odpowiedzialności za już powołanych do pracy w winnicy Pańskiej”. Członkowie wspólnoty modlą się o powołania i za powołanych. Wielka jest moc wytrwałej modlitwy. Każdego dnia należący do Barki odmawia dziesiątkę różańca i modlitwę „Jezu, Zmartwychwstały Panie…”. Grupa spotyka się według wcześniej ustalonego planu oraz prowadzi adorację w pierwszy czwartek miesiąca w intencji nowych powołań zakonnych i misyjnych.