Wszystko zaczęło się w Paryżu.

Jański zaczął rozglądać się za młodymi emigrantami, podatnymi jeszcze na formację. I tak razem z Adamem Celińskim, Piotrem Semenenko i Leonem Przecławskim założył nową grupę apostolską, której dał imię Służba Narodowa. Głównym celem tego bractwa miało być wprowadzanie zasad chrześcijańskich w życie publiczne i prywatne oraz „obowiązek wzajemnej modlitwy i wzajemnej poprawy”. Jański nie chciał, aby te idee były tylko zbożnymi zamiarami; zdawał sobie sprawę, że wzajemna modlitwa to za mało, aby móc stworzyć trwałą wspólnotę. Wiedział, że trzeba „wyraźnie mieć coś razem do roboty”, i rozszerzył formułę następnego „stowarzyszenia” o tę wspólną robotę: tak powstał w Paryżu przy ulicy Notre Dame des Champs 11 słynny Domek, w którym grupa nawróconych przez niego młodych ludzi (przyszłych pierwszych zmartwychwstańców) zaczęła prowadzić wspólne życie od Popielca – 17 lutego 1836 roku. W pierwszą niedzielę Wielkiego Postu odbyła się pierwsza „rada spólna” i nastąpiło złożenie „ślubu dozgonnej i braterskiej społeczności”.